dr hab. Katarzyna Naliwajek

Ukończyła studia muzykologiczne w Instytucie Muzykologii UW, gdzie pracuje od roku 2007. Jej zainteresowania naukowe obejmują przede wszystkim muzykę XX wieku i współczesną, w szczególności polską, analizę i estetykę muzyki, a także operę oraz związki muzyki z polityką. W centrum jej badań pozostaje historia muzyki w okupowanej Polsce lat 1939–45, w tym problematyka muzyki w obozach koncentracyjnych, zapomniana twórczość  kompozytorska. Od 2014 realizuje grant NCN dotyczący tej tematyki. Jest członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich, a także Zarządu Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego (2004–2005; 2010–) i Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (od 2011).

Za swoje badania otrzymała szereg wyróżnień. Książka Warszawa 1939–1945. Okupacyjne losy muzyków (2014), której jest współautorką wraz z Elżbietą Markowską, została nagrodzona Literacką Nagrodą Miasta Warszawy oraz Nagrodą „KLIO” przyznawaną przez Porozumienie Wydawców Książki Historycznej w kategorii varsaviana (2015). Wydała także drugi tom tej książki (2015, wraz z Andrzejem Spózem). Prowadzi szereg działań popularyzujących naukę, do których należy multimedialna wystawa Muzyka w okupowanej Polsce. 1939–1945 prezentowana od 2010 m.in. w szeregu ośrodków niemieckojęzycznych (Hamburg, Kilonia, Berlin, Lüneburg, Görlitz, Peenemünde, Bregencja), a także w Polsce. Została za nią nagrodzona  Hosenfeld/Szpilman Gedenkpreis na Leuphana Universität Lüneburg (2011). Jej praca doktorska Twórczość kompozytorska Konstantego Regameya w świetle jego koncepcji estetycznych (pod kierunkiem prof. dr hab. Macieja Gołąba) została wyróżniona nagrodą im. ks. profesora Hieronima Feichta przyznawaną przez Sekcję Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich (2009). W 2016 roku otrzymała Nagrodę Rektora za osiągnięcia wpływające na rozwój oraz prestiż Uniwersytetu Warszawskiego.

Poza szeregiem publikacji wyniki swoich badań dotyczących muzyki polskiej przedstawiała m.in. w: Universität Salzburg (2006), Uniwersytecie Jagiellońskim (2007; 2012), University of London (2008), University of Bristol (2006; 2010), University of Manchester (2012, 2015), Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, Georg-August-Universität Göttingen, w siedzibie Rady Europy w Strasbourgu, University of Oxford (2013), United States Holocaust Memorial Museum w Waszyngtonie (2014), a także na zaproszenie Max-Planck-Institut für Bildungsforschung Berlin (2011), University of Arizona i Université Libre de Bruxelles (2013), Wiener Library for the Study of Holocaust and Genocide w Londynie (2015) oraz jako keynote speaker w University of London, Royal Holloway (2016).

Do pobrania: spis publikacji