prof. dr hab. Sławomira Żerańska-Kominek

Studiowała arabistykę w latach 1963–68 i muzykologię w latach 1971–1973 na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w roku 1976 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych. W roku 1987 habilitowała się na podstawie rozprawy Symbole czasu i przestrzeni w muzyce Azji Centralnej. Kraków: PWM 1987. W roku 1996 uzyskała tytuł profesora. Od roku 1995 pełni funkcję Kierownika Zakładu Muzykologii Systematycznej, a od roku 1999 – dyrektora Instytutu Muzykologii UW.

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół tradycyjnej muzyki Bliskiego i Środkowego Wschodu, a także związków muzyki z mitologią, religią i historią idei. W latach 1988-1995 prowadziła badania terenowe w Turkmenistanie, których pokłosiem stała się książka Opowieść o Szalonej Harman i Aszyku zakochanym w Księżycu. Nomos. Kraków 1998. W latach 2001–2010 zrealizowała dwa interdyscyplinarne projekty badawcze: Mit Orfeusza. Inspiracje i reinterpretacje w europejskiej tradycji artystycznej (Słowo/Obraz-Terytoria. Gdańsk 2003) oraz Muzyka ogrodzie – ogród w muzyce (Słowo/Obraz-Terytoria. Gdańsk 2010).

W Polsce zainicjowała studia nad tradycjami mniejszości narodowych, analizując m.in. przemiany muzycznej świadomości mniejszości litewskiej. W podręczniku akademickim Muzyka w kulturze (WUW:Warszawa 1995) podsumowała dorobek światowej etnomuzykologii.

W roku 2012 Sławomira Żerańska-Kominek rozpoczęła nowy projekt badawczy poświęcony muzyce Orientu w świetle relacji polskich podróżników XVIII i XIX wieku.

Do pobrania: spis publikacji (wybór)