prof. dr hab. Zbigniew Skowron

Urodził się w 1950 roku w Warszawie. W 1979 ukończył studia w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem prof. Zofii Lissy. Ponadto jest absolwentem filologii polskiej (magisterium pod kierunkiem prof. Andrzeja Lama) oraz teorii muzyki w Akademii Muzycznej w Warszawie (magisterium pod kierunkiem prof. Włodzimierza Kotońskiego). Od 1982 pracuje w Instytucie Muzykologii UW. W 1984 przebywał w Università di Palermo jako stypendysta Rządu Włoskiego. W 1986 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy „Dzieło, twórczość, percepcja – w refleksji wybranych przedstawicieli awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku”. W roku akademickim 1987/1988 prowadził badania nad nową muzyką amerykańską pod kierunkiem Leonarda B. Meyera w University of Pennsylvania w Filadelfii jako stypendysta American Council of Learned Societies. W 1994 habilitował się na podstawie pracy „Geneza i rozwój nowej muzyki w Stanach Zjednoczonych”. W latach 1993–1998 prowadził cykle wykładów poświęconych nowej muzyce polskiej i amerykańskiej w École Normale Supérieure w Paryżu, w Royal Holloway College (University of London) oraz w Université de Poitiers. W 2003 był stypendystą Paul Sacher Stiftung w Bazylei, gdzie przygotowywał materiały do wydania pism muzycznych oraz zapisków Witolda Lutosławskiego. W 2012 uzyskał tytuł profesora. W 2013 wygłosił w Sapporo, Tokio i Osaka wykłady poświęcone epistolografii Fryderyka Chopina oraz muzyce Witolda Lutosławskiego. W 2016 objął stanowisko dyrektora Instytutu Muzykologii UW.

W latach 2000–2015 był redaktorem naczelnym „Przeglądu Muzykologicznego” wydawanego przez Instytut Muzykologii UW. W latach 2009–2015 działał w zarządzie Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich. W 2011 otrzymał Doroczną Nagrodę ZKP za – zgodnie z jej sentencją „książkę Myśl muzyczna Jeana-Jacques’a Rousseau, działalność translatorską i edytorską wypełniającą dotkliwe luki w polskiej świadomości kultury światowej”. Jest on ponadto członkiem założycielem Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego, które w 2013 uhonorowało go medalem swego patrona w setną rocznicę jego urodzin. Od 2015 zasiada w Radzie Programowej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie.

Zainteresowania naukowe Zbigniewa Skowrona obejmują dzieje nowożytnej myśli o muzyce, teoretyczne i estetyczne aspekty muzyki drugiej połowy XX wieku (awangarda europejska i amerykańska), poglądy estetyczne Witolda Lutosławskiego oraz biografistykę i epistolografię chopinowską.

W jego dorobku naukowym znajdują się następujące książki: Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku (1989, II wyd. 2014), Nowa muzyka amerykańska (1995, II wyd. 2012); Myśl muzyczna Jeana-Jacques’a Rousseau (2010) – uznana za najpiękniejszą książkę roku w dziale humanistyki w 51. konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Zbigniew Skowron ma swoim dorobku redakcje prac zbiorowych: Styl i estetyka twórczości Witolda Lutosławskiego (Kraków 2000); Lutosławski Studies (Oxford 2001), Karol Szymanowski w perspektywie kultury muzycznej przeszłości i teraźniejszości (Kraków 2007), a także edycje krytyczno-źródłowe: Witold Lutosławski, Zapiski (Warszawa 2008); Lutosławski on Music (Lanham, Maryland 2007), Witold Lutosławski, O muzyce. Pisma i wypowiedzi (Gdańsk 2012) oraz – wspólnie z Zofią Helman i Hanną Wróblewską Straus – Korespondencja Fryderyka Chopina, t. 1, 1816–1831 (Warszawa 2009).

Dorobek ten dopełniają przekłady angielskich, francuskich, niemieckich i włoskich prac z zakresu estetyki muzyki, historiografii muzycznej i chopinologii: Enrico Fubiniego Historia estetyki muzycznej (Kraków 1998); Jeana-Jacques’a Eigeldingera, Fryderyk Chopin. Szkice do metody gry fortepianowej (Kraków 1995, II wyd. 2010), tegoż, Chopin w oczach swoich uczniów (Kraków 2000, II wyd. 2010); Williama G. Atwooda, Paryskie światy Fryderyka Chopina (Kraków 2005); Carla Dahlhausa, Estetyka muzyki (Warszawa 2007), tegoż Podstawy historii muzyki (Warszawa 2010); Marie-Paule Rambeau, Chopin w życiu i twórczości George Sand (Kraków 2009). Szczególne miejsce w tym dziale zajmuje opublikowana w 2015 (Warszawa, NIFC) pięciotomowa Historia mojego życia George Sand.

Do pobrania: spis publikacji